“Hallo, ik ben één van de experts,” zegt de man plagend terwijl hij zijn hand uitsteekt. “En ik ben hier om van jullie te leren,” zeg ik. Hij is één van onze nieuwe adviesgroepleden: een burger uit Maastricht die van weinig geld moet rondkomen. We zijn vandaag met in totaal 11 adviesgroepleden aan wie we vragen over ons onderzoek kunnen voorleggen. Het is bijna tijd voor de kerstdagen en dat is goed te zien aan de aankleding van het buurthuis, waar we alweer de zesde bijeenkomst van onze adviesgroep houden.
We beginnen met de vragen van een collega van ons die promoveert op een onderzoek naar sociale netwerken en de relatie met leefstijl en gezondheid. Ze is meegekomen naar onze bijeenkomst om zelf haar vraag te kunnen stellen: Hoe belangrijk is je sociale netwerk voor je gezondheid? Er komen persoonlijke verhalen los over eenzaamheid, iemand willen om mee te wandelen, de waarde van vrijwilligerswerk doen, het belang van hulp vragen (maar het niet altijd krijgen) en tijdens ziekte een sociaal netwerk hebben die je er doorheen sleept. Tussendoor worden over en weer tips gedeeld over maatjesprogramma’s en waar je in welke wijk gratis brood kan halen.
Daarna bespreken we de flyer die een andere collega van mij heeft gemaakt om deelnemers te werven voor zijn onderzoek. Hij is er niet zelf bij, maar heeft een kort filmpje ingesproken om te vertellen waar hij graag feedback op wil. In een behoorlijk kritische bui maken de adviesgroepleden gehakt van zijn flyer. Er staat te veel tekst op, de kleuren zijn te onrustig, de bedoeling van het onderzoek is onduidelijk, enzovoort, enzovoort. Als echte experts vragen de adviesgroepleden of ze nog wel even de nieuwe versie van de flyer mogen zien voordat mijn collega deze gaat gebruiken om deelnemers te werven. Ze hebben er duidelijk geen vertrouwen in dat het zonder hun nuttige feedback goed gaat komen met deze flyer en het onderzoek.
Na het sluiten van de bijeenkomst en tijdens het opruimen en afwassen vraag ik aan mijn collega wat ze ervan vond. De adviesgroep heeft duidelijk indruk op haar gemaakt en ze noemt het een bijzondere ervaring. Normaal verzamelt ze vooral onderzoeksdata met online vragenlijsten in plaats van dat ze spreekt met de mensen zelf. Eén van de adviesgroepleden komt erbij staan en vraagt door. Want was dit nu echt nieuwe informatie die ze van de groep gehoord heeft? Dit moet toch allemaal al wel bekend zijn uit de literatuur? En dat is misschien ook wel zo, maar iets leren uit boeken is toch echt wat anders dan het horen van de persoonlijke ervaringen van mensen die het zelf hebben meegemaakt.
Ik loop nog wat rond met kopjes en gebruikte theezakjes als één van de adviesgroepleden me aanstoot, een stapje naar achteren laat zetten en zegt “Moet je dit nou zien”. Ze wijst naar de adviesgroepleden en onderzoekers in het buurthuis. Het is al een kwartier na het sluiten van de bijeenkomst en iedereen staat nog gemoedelijk in kleine groepjes na te praten. “Dit is nou sociale verbinding,” zegt ze, “dankzij jullie adviesgroep.”
Blog door Gera Nagelhout
(deze blog verscheen ook op adviesgroepmaastricht.wordpress.com)
Create Your Own Website With JouwWeb